Mayıstı; bahar geldi, dediler... 

Etrafına bak, açan rengarenk çiçeklere..
Yemyeşil yapraklara,
Gök yüzünde gelin gibi süzülen kuşlara,
sokaklarda cıvıl cıvıl oynayan,
mızıkçılık yapan çocuklara,
BAK!

Sende gör, sende mutlu ol dediler...

Şaşırmıştım,  bunlar hangi
pencereden bakıyor bu şehre?

Ne kadarda yanılıyorlar
halbuki kıştı ve lapa lapa kar yağıyordu
yaşadığım şehre...

Anlattıkları güzellikler,
karlar altındaydı
Buzlar evlerin çatılarından sarkıyor,
çocuklar donmak üzereydi... 

Bunlar hangi pencereden bakıyor bu şehre?

GÜLCAN ÖZAY