Kalpten kalbe yolculuk yapmaktan yorulduğunu hissettiği ve hayattan vazgeçtiği anda son durağını bulabilmeli insan… Diğer yarısını bulup bütünleşmeli özünde ve tüm benliğinde…!

Mevlana misali şemsini bulmalı, bulduğunda tüm benliğiyle varlığını kabullenip aşkı yaşamalı…Öylesine yaşamalı ki aşkı kendini unutmalı..Kendini yalan dolu kalplere unuturmalı..

Masumluğunda kendi ruhunun isyankarlığını yok sayabilmeli kendini baştan yaşamalı ta en başından anne kucağındaki bebeğin masumiyetinde bakmalı çehresi huzurla dolmalı..Şeb-i Aruz’un onunla daha da güzel olacağına inanarak ruhunun kapılarını ardına kadar aralamalı…!

Aidiyet şuuruna bürünüp teslimiyeti iliklerine kadar hissetmeli hissettirmeli…!

İşte bu samimiyetle yaşamalı insanı insan yapan en ulvi duyguyu.. .!

Herkes kendi ateşini sınıyor başkasının cehenneminde.Kendini şekillendirip tarumar olmuş yanlarını tekrar inşa etme çabası içerisinde.Görmezden gelmekte ruhunun aynasında sevilmenin yansımasını..

Nice kalpler bilirim yorgun düşlere mesken.Kalsizlerin kol gezdiği şu hayatta neyle avutmaya çalışsa yeni bir boşluğun içinde kaybolup yitirilen..Hayalleri hayal olan yarım kalmış hikayelerin baş kahramanları…!

Kapalıdır gönül kapıları...Yarım kalmış sevdaları.. .

Umutsuzluk içinde unutulmaya yüz tutmuş umutları hafzalasında envaye çeşit hatıraları.Anne kucağı baba ocağı derken yarin yalan sevda durağına son biletini kestiren evvab insan...

Katran karası geceler can yoldaşı sır kapılarını araladığı sırdaşı.Katre katre yaşları yanaklarından süzülürken sessiz çığlıklarının feryadı ..Susan gözlerinde biriktirdiği çuvallar dolusu isyanın gardiyanı..Bir başına acıdan parçalanırken ruhu kaygısız gibi görünen,iki boyut gitmek ve kalmanın arasında sıkışıp kalan..Kapalı kapılar ardında kapış kapış satın alınan yanlızlığın baş mimarı…

Yüreğinin şefkat bahçesinde sevda çiçeğini yeşerten apansız gelen güzle tüm güllerini yitirip kan çiçekleri içinde masumiyetini yitiren.Benlik duvarlarının arasında haps olup geldiği noktaya hiçliğe bürünen..Benliğini kaybeden…

Kader kilidini kırmaya çabaladıkça her kırdığı kilit için kendinden sayısız ödünler verir insan.Kimi zaman içindeki cümlelerden kimi zaman ruhunun derinliklerinden.Unuttuğu tek şey yalnızlık bile güzel yalancı birlikteliklerden…!

Şimdi bir güzel gülüşe haps olmuş gözleri beraat ettirme vaktidir…!

Bütün insanlara sesleniyorum yalnızlık ölüm değildir.. İnsanlar yalnızlığın kederinde kendini tüketmemelidir…!