Son günlerde sosyal medyada yalnızlıkla ilgili serzenişleri fazlasıyla duyar olduk.

Bazen yalnızlık insanın en iyi arkadaşı değil midir?

Yalnızlık seni dinler senin onu dinlemene gerek yok.

Sana dert açmaz, sorun açmaz, kavga etmez, açlık, susuzluk nedir bilmez.

 Yalnızlık sessizdir sakindir sadece söz dinler, seni dinler, senden sıkılmaz, senden usanmaz.

Her türlü kaprisine huysuzluğuna boyun eğer.

Onu mutlu etmek için özel bir çaba veya gayret göstermen gerekmez.

Bir insanın en iyi arkadaşının yalnızlık olması tesadüf değildir.

Bundan dolayıdırki, insanlar insanların tatsız tuzsuz, abuk, sabuk davranışlarından, kaprislerinden hoşgörüsüzlüğünden bıktıkları usandıkları için en iyi arkadaşları olan yalnızlığı tercih ederler.

Bunun için yalnızlığa övgüler dizerler.

İnsanın ilk hali de yalnızdır son hali de yalnızdır.

Anne karnında cenin halinde yalnız olmakla, yaşlılığın son aşamasında yalnız olmak tesadüf değildir.

Çünkü ikisinde de en güzel dost yalnızlıktır.

Hayatın bu günkü evresinde insan ilişkileri o kadar karmaşık ve zor hale gelmiştirki, insanlar artık tek başına yaşamayı ve yalnızlığı en iyi arkadaş olarak çıkış yolu olarak tercih eder olmuştur.

Bundan dolayı kitlesel isyanlar, başkaldırılar örgütlenemiyor.

Çünkü herkesi herkesten önce yalnızlık örgütlediği için.

Buna ilave olarak yalnızlığın yanında bireysel iletişim araçları insanın insana olan ihtiyacını da ortadan kaldırmış görünüyor.

Herkes evinde televizyonda istediği gibi oynuyor, istediğini susturuyor, istediğini konuşturuyor,hatta en ağır küfürleri ediyor sessizlik gıkını çıkarmıyor.

Bunu yaparken kimsenin sesi çıkmıyor.

İstemediği bir konuşma mı var hemen sesini kısabiliyor, sevdiği bir kişi mi var akşama kadar ona bakabiliyor.

Buna ilave olarak sosyal yaşamda insanla iç içe olduğu otobüste metroda hiç kimsenin yüzüne bakmasına, konuşmasına, merhaba demesine,tanış olmasına da  gerek yok.

 Çünkü elinde can ciğer arkadaşı internet yüklü cep telefonları var.

Binlerce insanın içinde gene en iyi dostu yalnızlık.

Yalnızlığını sürekli yanında taşıyan milyonlarca insan yan yana dolaşıyor ama hepsi yalnız.

Ülke soyulmuş, milyarlar harcanmış, yüzlerce madenci ölmüş,göçmen denizde boğulmuş,trafikte gencecik kadınlar kızlar katledilmiş, açlık sınırında yaşıyormuş, onun en iyi arkadaşı yalnızlık bunlarla ilgili sağır dilsiz sessiz olduğu için o da sessiz.

Yalnız olmadığını sanan bir avuç insan da bir araya geliyorlar ''Biz yalnız değiliz, biz haksızlığa, adaletsizliğe, uğursuzluğa, soyguna karşıyız ''diyerek  her gün orta yerde dolanıp bağırıp çağırırken yalnızlığın esiri olmuş milyonlarca insan onlara deli muamelesi yapar olmuştur.

Bu ülkede kitlelerin en büyük dostu yalnızlık,kitleselliğin en büyük düşmanı da yalnızlık olmuştur.

Çetin Altan derdiki (Umudunuzu kaybetmeyin manasında) ''Enseyi karartmayın'' ...Nasıl olacak bilen var mı?