2009 yılının ağustos ayında yazmaya başladığım kitabım çıktı.Kitabın adı ''PATRON ÇOCUĞU''.Kitabın adını koyan sevgili arkadaşım karikatür sanatçısı mimar Cemal Arığ.Kitabın kapağınıda Cemal arkadaşım tasarladı.

Kitabıın yayına girmesinde çok büyük katkısı oldu.Dostluk ve güzellik adına herşeyi yaptı.Kendisine ve emeğine saygı ve sevgilerimi sunuyorum.Kapak tasarımını yapan sayın Vahit Akça yıda anmadan ve teşekkür ediyorum.Emekleri için saygılarımı sunuyorum.

Düşünen ve bilime inanan herkes yazmak ve boşlukta hoş bir seda bırakmak ister.Bende kitabı yazarken bu düşünceyle başladım.

Herhangi bir kalıba girmeden aklımdan geçenleri yaşananları özgürce yazmaya çalıştım.1965 yılında ilkokula başladığım yıllarda yaşanan yoksulluğu ve sefaleti yazdım.İnsanların bilimden ve aydınlanmadan uzakta hurafelerin ve akıl dışı etmenlerin nasıl esir aldığını yazmaya çalıştım.

Her türlü yoksulluğun ve çaresizliğin esir aldığı ve insanla hayvan arsında ince bir çizgiyle yaşamın içinde yer alan insanların çaresizliğini yazdım.İlkokul sıralarında çocuk istismarlarının nasıl olduğunu gözlerimle gördüm ve yazdım.

Hayatın acımasız çarklarına kendini bırakan ve başına gelen her olayın sebebini Allahta arayan insanları yazdım.Köy yaşamından şehir yaşamına geçişteki dramları ve bunalımları gözlemleyip yazmaya çalıştım.

Üniversite yıllarında gençlerin nasıl birbirlerine düşman edildiklerini yazdım.Ailelerin köyden kente gelişiyle birlikte köy ile şehirarasına sıkışıp kalan insanların dramlarına şahit oldum.Şehirli olayım derken kişliğini saflığını kaybeden hatta insan onurunu şehirleşmeye feda eden insanlar tanıdım.Gencecik bedenlerin sermayeder ve acımasız canavarların kucaklarında nasıl sonlandığını gördüm ve yazdım.

Köyden şehire gelen gencecik çocukların ve genç kızların hiç bir eğitim almadan kentli olmak adına yaşadıkları acıları ve bunalımları gördüm ve yazdım.Annelerin ve babaların kafaları köyde bedenleri şehirde ikiye bölünmüş insan vücutlarını ve fikirlerini ve çelişkilerini yazdım.

Üniversitelerde sol ve sağ adına acımadan birbirlerini kesen ve öldüren arkadaşlarımı ve ailelerini yazdım.1965-1983 yılları arasında yaşadığım her olayı gözlem yaparak ve bazende yaşayarak yazmaya çalıştım.

Bu kitabın içinde her kesimden insanı bulacaksınız.Köylü kentli aydın herkesin bende böyle olayların içinden geçtim diyebileceği olayları yazmaya çalıştım.Bunu yaparken hiç bir edebi kaygıya kapılmadım.

Edebiyatın kalıpları ve kurallarının kıskacına girmemeye özen gösterdim.Ben edebiyatçıyım demeden ve kendimi özgürce ifade etmek için yazdım.Bu kitapta edebi kurallar ve edebiyatın kalıpları beni hiç ilgilendirmedi.

Sadece kendimi ifade etmek için yola çıktım ve yazmaya çalıştım.Kitap için ne söylendiği ve ne söyleneceği benim kaygılarım içinde yer almadı,almayacakta.Beynimin özgürlüğünü kitabın özgürlüğne yansıtmak istedim.

Yaşamın içinde bir ses bir nefes olmak adına yola çıktım.Bundan sonraki süreçte ise gene hiç bir kalıp ve kural tanımadan ikinci kitabımı yazıyorum.İkinci kitapta ise 1983 -2010 yılları arasındaki olayları kendi eksenim etrafında yazacağım.

Yaklaşık bir yıl sonrada bu kitabı bitirmeyi planlıyorum.Sıradan bir köy çocuğunun köylülkten kentliliğe geçişteki dramını acılarını ve sevinçlerini yazmaya gayret ettim.Bu kitap ''Kaynak yayınları'nın'' desteğiyle ve ''Uyum yayınları'nın'' katkısıyla ortaya çıktı.Kaynak yayınlarında bize yol gösteren ve destek olan sayın İsmet Öğütücü'ye de teşekkür ediyorum.

Her türlü aksiliği ve engeli beyefendi tavrıyla aşan sayın Öğütücü'den bahsetmemek ona haksızlık olurdu.

''PATRON ÇOCUĞU' patron olduğunu sanan ve patron olduğuna inanan ama hala emekçi olduğunun farkında bile olmayan insan tiplerini yazmaya çalıştım.

Hayatımızın her alanında bu insan tiplerine rastlarız.Dükkan açıp bir iki işçi çalıştıran ve yaşamını kıt kanant sürdüren ve ben patronum dediği halde hala emekte olan insan tiplerinide görmeye ve gözlemlemeye çalıştım.

Kitabın ''PATRON ÇOCUĞU''adıda biraz buradan ortaya çıktı.Cemal Arığ'ın sanatçı ruhunun duyarlılığı bu gözlemi yapmamıza neden oldu.

Hayatımızda evlilk ve çocuklarımızın dünyaya gelişi başarılar ve mutluluklar,mutsuzluklar hayatın bütününü teşkil ediyor.

Çocuklarımla ve eşimle yaşadığım ortak sevinçleri bu kitabın çıkışıylada yaşadım.Dünyaya yeni bir evlat gelmiş gibi sevindim.Hepimiz bu dünyadan ölüp gideceğiz.Arkamızda izler bırakarak gitmek her duyarlı ve aydın insanın sorumluluğu olmalı düşüncesine dayanarak seviniyorum.Hayatımın her evresinde bu gayretle yaşadım bu gayretlede yaşamımı sürdürmek istiyorum.saygılarımı [email protected]