Giresun’da, Karadeniz’de yaşamak yürek ister!
Giresun’da, Karadeniz’de yaşamak cesaret ister!
Islanacaksın!…
Üşüyeceksin!…
Hasta olacaksın!…
Genç yaşta nefes darlığına yakalanacaksın!…
Romatizmal ağrılar içinde kıvranacaksın!…
Genç yaşta dişlerin çürüyüp dökülecek!
Tenin buruşacak..
Saçların kıraracak..
Bunlar hep genç yaşta olacak!
Katlanmak istiyorsan Karadeniz’de yaşayacaksın!
Giresun’da, Karadeniz’de yaşamak zordur..
Zorluğa katlanamayanlar..
Birer birer Giresun’dan, Karadeniz’den kaçtılar..
Bazıları, bu kaçışa “göç”dedi..
Onlar “göç” etmediler..
Uzun yaşamak için iklim değiştirdiler..
Doğdukları iklimi görmek isteyenler geri döndü..
Doğdukları toprakları görmek istediler.
Kimileri arkadaşlarını da yanına alarak Karadeniz’i görmeye getirdi.
Birlikte hasret giderdiler..
Başlarına geleceklerden habersizdiler…
Kimileri Karadeniz’e ulaşamadan trafik kazasında can verdi..
Kimilerine yaylalarda yıldırım çarptı…
Kimileri kör kurşuna kurban gitti..
Kimileri sel sularına kapıldı..
Giresun’da, Karadeniz’de yaşamak zordur.
Giresun’da, Karadeniz’de yaşamak yürek ister..
Karadeniz kendine güvenenleri, hep kendine çağır...
Yürekli olanları kucaklamak için durmadan “gel” der..
Cesareti olanlar ile hep hesaplaşmak ister.
Bir gün, 45 arkadaş İstanbul’dan yola çıktı..
Karadeniz’i, yaz ortasında görmek istedi…
“Ver elini Giresun” dediler..
Yolu yarılamışlardı ki…
Yolda, yürekleri burkan bir kaza ile karşılaştılar.
Otomobilin ön camından fırlayarak yaşamını yitirenler içlerini acıttı...
Yerde yatan dört cansız beden ile bir hoş oldular..
Giresun’a gidene kadar bu görüntü hep gözlerinin önündeydi..
Sabahleyin ulaştıkları Karadeniz sahillerinde yağmurla karşılaştılar.
Ara ara sis, yağmur, çise Giresun’a ulaştılar..
İstanbul’a döndüklerinde, çevresine Giresun’dan Karadeniz’den anlatacakları çok şeyleri vardı...
Tekrar Karadeniz’i, Giresun’u görmek için program yaptıklarını duydum…
