Çok konuşmak bazı insanların elinde olmayan bir davranış şekli olarak ortaya çıkar ve bazen de hoş karşılanmaz.
Bazı insanların çok konuşması sıkıcı olurken, bazılarınınsa dinlemekle doyum olmaz.
Peki insan neden çok konuşur?
Hayatı boyunca biriktirmiş olduğu bilginin boş bir et parçasında toprakta kaybolmasın, insanlarla paylaşmam gerekir düşüncesiyle insan çok konuşmak ister.
Bunun için bazı kişiler bu birikiminin toprağa karışmaması için ya kitap yazar, ya da konuşmaları dilden dile dolaşır efsane olur, mit olur.
Bundan dolayı çok konuşan insanları yadırgamadan dinlemek gerekir.
Şimdiyse insanların birikimlerini dinleyecek veya ondan bir şeyler öğrenecek bir nesil kalmadı.
Çünkü bilgi insanın satabileceği bir hazine olmaktan çıktı arama motorları vasıtasıyla herkesin kolayca ulaşabileceği bir yakınlık haline geldi.
Bundan dolayı ''ben her şeyi çok biliyorum'' diyerek bütün bilgileri beyinde toplamak yerine, elindeki cep telefonunda biriktirmek ve oradan ulaşmak herkesin kolay bir yöntemi olarak ortaya çıktı.
Artık çok bilgili olmanın karşılığı olan prf,doç artık eskisi gibi bilgiye eş değer ünvanlar olmaktan çıkmış görünüyor.
Bu gün ''ben çok biliyorum'' diye ortaya çıkan insanların bilgi adına yalan söylemesi mümkün değil, çünkü konuştuğu anda yalan söyleyip söylemediğini kontrol etmek herkesin parmağının ucu kadar yakın.
Bu gün bilgi erozyonu ve bilginin kolay ulaşılabilirliğinden dolayı yeni nesil bilim insanları içinde hiç bir zaman İlber Ortaylı,Celal Şengör,Murat Bardakçı,Hıfzı Vahdet Velidedeoğlu gibi ayaklı kütüphaneler çıkmıyor.
Bundan dolayı insanın bilgiden dolayı önemli olduğu dönemin sonuna gelmiş olduğuna inananlardanım.
Son yirmi yıldır yeni Prf ve bilim adamı ünvanlı insanların bilgi derinliği sunamayış olmalarının nedeni olarak, bilgiyi beyinde depolamak yerine parmağın ucunda tutma kolaylığı edinmiş olmaları, izlenmeyen, ilgi görmeyen bilim insanı modelini ortaya çıkarmış görünüyor.
Ancak bilgiye detaylı yeni kavramlar ve de insanın ufkunu açana yeni bilgi alanları çıkarılabilirse o insanın önemli birisi olmasına vesile olabilir.
Örneğin korona virüsünün ortaya çıkmasıyla birlikte milyonlarca insanın hayatı tehdit altında yaşanan bir dünyada, bu virüse karşı mücadelenin bütün elemanları ve parçaları elimizde olmasından dolayı bir bilim insanı bu parçaları kullanarak korona virüsünü yok eden bir yöntem bulabiliyorsa o insanı önemli hale getirebilir.
Sadece yüz yıllardır bilinen bilimsel ve edebi yöntemler üzerinde tepinerek ve onlar üzerinden fikirler sunmak insanları önemli hale getirmekten çıkmış durumdadır.
Bu gün bilgi bankalarına, arama motorları üzerinden ulaşmak mümkünken bu bilgilere ulaşmanın sınıfı yaşı eğitimi ve sosyal statüsü kalmamış bulunuyor.
Artık Ağrı'nın bir dağ köyündeki okuma yazma bilen bir yurttaşta, Sorbon'daki bir prf' ta aynı bilgiye, aynı anda ulaşmaktadır.
Bundan dolayı bilgiye ulaşmada tam bir eşitlik ve adalet sağlanmış durumdadır.
Eşitlik, adalet, bireysel kullanım alanlarında insanları sınırlarken ve de insanın hareketleri, hamleleri sınırlanırken bilgiye ulaşımda ise tam bir özgürlük alanı oluşmuş durumda.
Bu durum ise insanlar arasındaki bilgiye ulaşımda eşitlik getirirken birbirleriyle olan iletişim açısından büyük kolaylık getirirken, demokratik iletişim ve sokak iş birliklerinin kısıtlanması tam bir çelişki olarak ortaya çıkmış bulunuyor.
Bugün, bu çelişki, üzerinde oturmak, gizlemek, bastırmak çok kolay değil.
Yönetimlerin bu durumda yapacakları birkaç yöntem var.
İnsanların eşit ve özgürce ulaşmış olduğu bilgiye paralel olarak insanların örgütlenmesi ve sokak birlikteliklerinde önünü açması gerekiyor.
Şayet bilgiye ulaşım açık, sokak kapalı yönteminde ısrar edilirse uzun süre bu yapının üstünde oturup baskı altında tutmak mümkün değil.
Ya da 18. yüz yılda olduğu gibi iletişimi yok edip, insanları kendisiyle baş başa bırakmak yoluysa çoktan kapanmıştır.
Dünyada bazı ülkeler, Çin ,Rusya, Kuzey Kore ve birkaç tane ülke bilgide ulaşımın önünün kesmiş ve bu alandaki özgürlüğü kısma yoluna gitmiştir.
Bizim ülkemizde de zaman zaman bu yola girilmiş olmasına rağmen dünya bir köy olduğu için bu yöntemin insanların bilgiye ulaşımda çözüm olmadığı çok kısa sürede belli olmuştur.
Bu durumda ne yapmak gerekir?
Bilgiye ulaşımdan rahatsız olunmadığı gibi, insanların örgütlenmesinden ve de sokakta birlikteliğinden de rahatsız olmadan bir ırmak gibi toplumun akşının önündeki engeller kaldırılmalıdır.
Bunun yanında ülkenin kaynakları kamu bütçeleri ve birikimleri toplumun bütün katmanları tarafından tam bir eşitlik olmasa bile adaletli ve hakkaniyetli biçimde dağıtılması gerekir.
Pandemiden sonra artık yeni bir dünya ortaya çıkacaksa, bu dünya her alanda adaletli ve vicdanlı bir dünya olmalıdır.
Souçta, bu gün dünyanın yaş ortalaması yetmiş iki olduğuna göre evrende bu süre minnacık bir süredir ve minnacık sürede doğumdan ölüme insanlığın huzur içinde savaşsız, baskısız, dogmaların boğazlamadığı ve de adetli bir dünyada açlık, yokluk çekmeden ve de sağlığa, eğitime eşit biçimde ulaştığı bir dünya kurulması en büyük yürek yaramız olarak herkesin derdi olmalıdır.
