Gazi Paşam, önceden her 10 Kasım'da kalabalık bir hüzün ordusu istila ederdi içimi, 
O buz kestiren siren sesleri eşliğinde ahlar ve vahlar esir alırdı yüreğimi,
Boğazım düğüm düğüm olurken asi bir nehir kaplayıverirdi yasa iştirak eden gözlerimi,
Ve koca bir ateş topu delip geçerdi sirenlerin dondurduğu ciğerimi.
Lakin son yıllarda içinde bulunduğumuz durum itibariyle sana koşan yüzbinleri,
Büyük bir minnetle anıp daha da sarılan milyonları gördükçe, 
İnan o gün benim bayramım oluyor.
Arefesiz bayram olur mu deme sakın, 
Oluyor işte Atam oluyor...


Söyler misin nasıl bir sevdasın sen kendimi bildim bileli günde en az on kez gönlümü fetheden,
Söyler misin nasıl bir aşksın sen bunca yıldır dur durak bilmeden böylesine devam eden,
Nasıl bir duygusun sen insanın kanına kadar zerkedilen,
Ve nasıl bir güçsün ki sen yıllar sonra bile adının geçtiği yeri zangır zangır titret
en...


Îşte böyle Gazi Paşam,
Açtığın yolda gösterdiğin hedefe hiç durmadan yürüyeceğimize and içmiştik biz,
Andımız and, sözümüz söz, izin izimiz,
Çünkü biz Mustafa Kemalin askerleriyiz...